Projecten 2020

Project San Antonio Sepacuite

Een kraan met drinkwater voor de deur voor 81 families in San Antonio Sepacuite.
Het is 17 januari 2020 en een bezoek aan ons volgende project staat op het programma.
Met het gehuurde busje reden wij samen met Adicay met een grote delegatie bestuursleden van Ayuda Maya richting Senahu (Wieke, Pieter, Esther, Gieljam, Jan en Ineke).
We passeerden San Nicolas waar we ooit ons eerste project hadden. De wegen zijn sinds die tijd voorzien van beton tot aan Senahu waar we de afslag namen naar een ‘dirt road’ richting San Antonio Sepacuite. Af en toe liet de zon zich zien maar ook miezerde het wat en soms reden we door de wolken.
In Sepauite aangekomen stond het ontvangstcomité al klaar. Don Antonio Ical Pop, die een bijbaantje had als vroedman (hij heeft inmiddels 90 baby’s op de wereld geholpen) stond ons op te wachten. Hij heette ons hartelijk welkom.
In het schooltje werden we verwacht en al gauw stroomde het vol mensen. Hierna volgde de vergadering voorafgegaan door een gebed.
Vijftien jaar geleden al hebben deze mensen een verzoek om een watersysteem ingediend bij de burgemeester. Deze belooft van alles maar doet niets.
Maria Teresa, 32 jaar en moeder van 5 kinderen, die deel uitmaakt van de watercommissie vertelt over haar dagelijkse leven; dat ze 1 uur moet lopen om 15 liter water te halen in een plastic kan. Water dat verontreinigd is. Over het feit dat ze een halve dag bezig is met het wassen van de kleding. Over haar kinderen die huiduitslag en diarree hebben en moeten overgeven.project San Antonio Sepacuite
Elena, 32 jaar en moeder van drie kinderen heeft eenzelfde verhaal. De kinderen besmetten elkaar. Als er een goed drinkwatersysteem zou zijn, zou dat een grote vooruitgang betekenen.
Ana van Adicay neemt het woord. Zij kan en wil niet beloven dat er snel een oplossing komt, maar dat we serieus naar hun problemen kijken.
Ook ikzelf (Ineke) kan geen beloftes doen, maar zeg dat onze rol die van het geld is. En dat daar tijd voor nodig is.
Daarnaast de onmisbare rol van Adicay voor de kennis en begeleiding maar vooral ook heel belangrijk: de hulp van de mannen en vrouwen in het dorp bij de aanleg.
Op de vraag wie er bereid zijn om de handen uit de mouwen te steken gingen alle handen de lucht in.
Dus werk aan de winkel voor Ayuda Maya!

Gieljam bedankte heel hartelijk voor de ontvangst en vertelde dat we gaan proberen het geld bij elkaar te krijgen maar dat ze geduld moeten hebben.
Er kwam een lunch voor ons waarna we nog enkele huisjes bezochten.
Eigenlijk zijn het hutjes van hout met meestal daken van palmblad of golfplaat en vloeren van zand. Alleen het hoognodige is er te vinden, geen electriciteit.
Ze slapen op houten planken zonder matras.
Opvallend was dat er in 1 huisje wel een dik matras op de planken lag. Doordat de oogst van kardamom zo goed was geweest konden ze met het zuurverdiende geld een lang gekoesterde wens in vervulling laten gaan: een dik matras.
Binnen wordt op een houtvuur het eten klaar gemaakt. Tortilla’s en bonen. De rook blijft ‘lekker’ hangen.
De mensen hier maken geen ongelukkige indruk ondanks hun harde leven. Maar water zou hun leven zoveel gemakkelijker, en bovenal gezonder maken
De tassen met door ons meegebrachte mini stroopwafels werden nauwkeurig gevolgd door de vele kinderen en inmiddels wijs geworden gaven we de uitdeeltaak in handen van Don Antonio.
We namen afscheid van een dorp dat weer een klein beetje hoop heeft op een betere toekomst.
De totale kosten voor dit totaalproject bedragen omgerekend ca. 58.000 Euro. Behalve een degelijk drinkwatersysteem met 81 aansluitingen behelst dit ook opleiding voor onderhoudsmonteurs, voorlichting over hygiëne en andere belangrijke items op het milieu-gebied zoals het verbeteren van latrines.

Dank alvast voor uw steun om dit werkelijkheid te maken!!

Projecten 2019

Drinkwaterproject voor 77 families in San Marcos Chamil

Op 6 februari 2018 komen we, via een weg met de gebruikelijke kuilen en hobbels , samen met Ana en haar medewerkers, aan in San Marcos Chamil, dat op 1700 meter hoogte ligt en op 1 uur afstand van Coban.
Bij aankomst – en dat went nooit- worden we weer ontvangen als vorsten. Langs de weg staan vele mannen, vrouwen en kinderen met trommel en wierook ons op te wachten. Kinderen droegen demonstratieborden met daarop teksten als ‘Agua es vida’ (water is leven) en ‘Wij willen water’ en nog enkele meer.
Voor zover mogelijk volgen we de processie in de auto tot we niet verder kunnen want de activiteiten zijn in de school. Een steil pad omhoog wat nu nog redelijk begaanbaar was doordat ze in de kleigrond een soort van treden hadden gemaakt. Dat moet in de regentijd een grote glibberpartij zijn. De schoolvloer was bezaaid met dennentakken, op een podium stonden bloemen en kaarsen op een tafel en die was natuurlijk voor ons bedoeld. Er waren binnen zeker 200 mensen en ook buiten nog velen. De vergadering kon beginnen nadat de volksliederen van Guatemala en Nederland ten gehore waren gebracht.
Het vervelende hier is dat al sinds 2008 een officieel verzoek is ingediend bij de overheid; men is ook komen kijken, en men vertrok met allerlei beloftes maar zoals altijd het verhaal gaat….er werd helemaal niets gedaan. Daarna hebben ze bij Adicay aangeklopt.
Het lijkt erop en volgens eigen zeggen zijn ze goed georganiseerd. Er wonen hier 77 families.
Adicay heeft met geld vanuit Spanje de topografische studie al gedaan. 1 kilometer verder ligt de bron.
Enkele mensen doen het woord waaronder Senora Adela Tut, 45 jaar en moeder van 9 (!) kinderen.
Ze zegt dat een watersysteem nodig is omdat haar kinderen nu niet naar school kunnen. Ze moet ze ’s ochtends meenemen naar de rivier om te wassen en ook om de was te doen. De kinderen moeten ook meehelpen om water te halen. Het water uit de rivier is vervuld ( door verschillende oorzaken) en ook als het geregend heeft dan is het water vervuild. En zo vertellen meerdere bewoners hetzelfde verhaal, waaronder José Xol en OlivertoCuc, het hoofd van de school.
project ayuda maya san marcos chamil
Zelf hebben ze geen geld. Maar willen ze graag hun handen uit de mouwen steken.
Op mijn vraag of ze allemaal willen helpen gaan de handen omhoog. Ja, dat willen ze.
Momenteel moeten de vrouwen 1 uur lopen, om de was te doen. (Stel je voor, de natte was voor 9 kinderen op je hoofd!) om water te halen en om de kinderen te wassen.
Enfin, het is hetzelfde verhaal als altijd.
Op mijn vraag hoe het is gesteld met de gezondheid van de kinderen zegt men dat ze last hebben van keelpijn, problemen met hun huid en diarree.Om infecties te voorkomen doen ze chloor in het water.
Ik zeg dat de kinderen er zo prachtig en schoon uit zien, maar het antwoord daarop is dat dit speciaal vandaag is ter ere van ons bezoek !!
We nemen afscheid, de weg naar beneden was een stuk gemakkelijker. De zon scheen nog steeds en de temperatuur was aangenaam.
Dit project zal omgerekend ruim € 50.000 gaan kosten (afhankelijk van de koers)
Opnieuw een groot bedrag maar we gaan er weer voor mét hulp van onze donateurs en de bedrijven die ons een warm hart toedragen en met steun van Wilde Ganzen.
Inmiddels werken we al 10 jaar samen met Adicay, onze betrouwbare partner, die uitstekend werk levert en duurzame, betrouwbare watersystemen aanlegt samen met de dorpelingen. 20 jaar gegarandeerd schoon water! Hoe mooi zou dat zijn?
Zoals gebruikelijk hebben we geen beloftes gedaan, deze mensen zijn al te vaak teleurgesteld. Maar we nemen hun problemen zeer serieus en hopelijk voor San Marcos Chamil hebben we snel een positief bericht voor hen.
wilde ganzen sponsort ayuda maya

Projectbezoek San Marcos Chamil
In onze nieuwsbrief van november 2018 heeft u al kunnen lezen dat de fondsenwerving voorspoedig liep en ook dit keer beoordeelde Wilde Ganzen onze aanvraag positief, waardoor we snel konden beginnen.
Op onze projectreis begin 2019 konden we met materiaal naar San Marcos Chamil, waarvan hieronder verslag.

Woensdag 30 januari 2019 op weg naar San Marcos Chamil. Eerst nog even naar het kantoor van Adicay om nog wat spullen op te halen. Het eerste deel van de route hebben we gisteren ook gereden, maar nu gingen we rechtdoor richting Chamil, het hoofddorp. Nog even verhard, maar al snel hobbelen. Er is meer verkeer op deze route. Oppassen met passeren! Onderweg stapte Ineke over op de camion van Cesar, die beladen met 3m3 grind stond te wachten. Dus die reed lekker langzaam.
Na totaal een uurtje zagen we een grote groep mensen staan. Dus daar was het. Adicay had een bodega laten bouwen voor het materiaal. Dat stond in een grote camion te wachten om te worden uitgeladen. De mannen van Adicay regelden snel een menselijke keten om de spullen -pijpen van verschillende diktes, koppelstukken, betonijzer enz.- naar de bodega te transporteren. Met ca. 45 man was die klus in goed een uur geklaard. Dus 1 manweek voor het uitladen. En dan te bedenken dat al dat materiaal ook weer de berg op moet. Pfffffff.
water in san marcos chamil
Wij mochten naar binnen waar een vrolijke marimba, basgitaar en drumstel voor de nodige herrie zorgden. De bodega zat vol met vrouwen, kinderen en mannen.
De vergadering kon beginnen. Ana had op voorhand al aangegeven dat de nadruk moest liggen op het meewerken van iedereen. Want een onderwijzer achtte zich daar te goed voor. Dit wetende konden we de vergadering een beetje in de goede richting sturen. Ineke en Ana legden de nadruk op het feit dat men zei dat de overheid al 14 jaar niets, nada heeft gedaan en dat Ayuda Maya en Adicay dat in krap een jaar wel voor elkaar hebben gekregen. Ineke gaf aan dat er in Holanda wel bomen groeien, maar die dragen geen geld. No hay arboles con dinero. Duidelijk!

Enkele vrouwen toonden hun dankbaarheid met geschenken. Een jonge vrouw, Carmen, hield een gloedvol betoog hoe blij zij zijn met drinkwater. Als klap op de vuurpijl "doneerde" zij haar oorbellen. Ineke deed deze meteen in.
De sfeer was prima, en toen er onomwonden werd gevraagd wie er mee wilde werken gingen alle handen (ook die van de kinderen) de lucht in. Zo'n peptalk werkt!

Uiteraard kregen we eten en drinken aangeboden en alle aanwezige dorpsgenoten ook. Met de belofte om volgend jaar de inauguratie te vieren namen we afscheid van San Marcos Chamil.

aanleg San Marcos Chamil

 

Inauguratie San Marcos Chamil
Het is zaterdag 18 januari 2020 als we opnieuw in San Marcos Chamil zijn. Dit keer voor de feestelijke inauguratie. Er komt al een tijdje fris drinkwater uit de kranen maar een feestje moest nog gevierd worden. Dit keer waren we met een grote vertegenwoordiging van het bestuur. Behalve Wieke, Pieter, Jan en Ineke waren ook de kersverse bestuursleden Esther en Gieljam van de partij.
Voor hen helemaal bijzonder om dit de eerste keer mee te maken. Onze knalgele gehuurde bus waar het hele gezelschap incl. Ana en een paar van haar medewerkers in zat werd bestuurd door een ervaren chauffeur. Gelukkig maar want door de overvloedige regenval was de weg spekglad geworden door de modder en de bus dreigde soms weg te glijden.
De dag ervoor was de weg nog onbegaanbaar geweest doordat een grote modderstroom de weg op was gegleden. Dus we hadden geluk dat we San Marcos konden bereiken.
In San Marcos stond een grote groep ons op te wachten incl. een paar moro’s die met maskers op al dansend een verhaal uitbeeldden.
Dit keer beginnen we met het doorknippen van het lint en opendraaien van de kraan.
Inmiddels zijn we ervaren linten doorknippers en kranenopenzetters.
De volgende uitdaging was de tocht naar de school, via een steil glibberig pad.
Met behulp van vele sterke armen kwamen we boven. Knallend vuurwerk als welkom en honderden mannen vrouwen en kinderen. Het podium stond klaar voor ons en de gebruikelijke ceremonie kon beginnen. Gebed, vlaggen, volksliederen, toespraken en kadootjes.
Veel kadootjes....op eigen initiatief kwamen de mensen dingen aanbieden, zoals mini houten stoeltjes, een gehaakte portemonneetje, geweven sjaal en een tasje met naam. Het leukste was wel de huipile (blouse) met de kleuren van de Nederlandse vlag. Heel origineel. Hoe we dat meekrijgen in de handbagage is van later zorg.
Tijdens de lunch die we daarna kregen speelde muziek. Oude houten instrumenten. Het hele dorp at mee; tamales, soep, kip, tortilla’s.
Rond half 2 was het programma afgelopen en waagden we ons, gelukkig geholpen door sterke armen, op de modderige glijbaan naar beneden.
Zonder kleerscheuren of valpartij arriveerden we bij de bus.
Tijd om afscheid te nemen.
Ook van Gieljam en Esther, die nog even op familiebezoek gingen en daarna weer naar Nederland om aan het werk te gaan. Maar voor ons allemaal, opnieuw een unieke en mooie ervaring. Adicay, de dorpelingen van San Marcos Chamil en wij kunnen trots zijn op dit fantastische resultaat.

aanleg San Marcos Chamil
fotos San Marcos Chamil

Water voor 12 families in het dorpje Magdalena. Codenaam: Edelweiss

Een nieuw -klein- project tot stand gekomen door de samenwerking met Partin
Al jaren is Ayuda Maya aangesloten bij Partin. Als overkoepelende organisatie geeft Partin het particuliere initiatief een stem bij discussies over ontwikkelings-samenwerking en behartigt daarbij de belangen voor
de achterban : ook de stem van de kleine organisaties moet meewegen bij besluitvorming over ontwikkelingssamenwerking.

Andere belangrijke doelen van Partin zijn het delen van kennis en het bevorderen van duurzaamheid. Dit kan o.a. door van elkaars ervaringen te leren.
Ook functioneert Partin soms als tussenpersoon tussen vermogensfondsen die projecten willen steunen en kleine stichtingen zoals de onze.
Deze fondsen zitten niet te wachten op aanvragen van vele honderden stichtingen. En in overleg met Partin wordt er een voorselectie gedaan.

En dit keer kregen wij de volgende mail:
Voor dit project zijn jullie door Edelweiss ( een undercover naam, red. ) geselecteerd (in totaal 9 PI's) om in maximaal één A4-tje uit te leggen, wat voor iets moois jullie zouden kunnen doen met €10.000,-. Edelweiss zoekt hiervan de 5 tot 7 meest interessante uit. De deelnemers aan deze groep stellen elk een complete aanvraag van hun project op. Onderaan deze mail vinden jullie een overzicht met eisen aan het project en de aanvragende organisatie. 4 of 5 van de aanvragen worden bij voldoende kwaliteit gehonoreerd; er is in totaal €50.000,- beschikbaar.

Dat was op 12 maart. Na een aantal skype-vergaderingen met alle deelnemende stichtingen, door bestuursleden Wieke en Pieter Landman, is de uiteindelijke aanvraag de deur uitgegaan:

Een watersysteem voor 12 families in Magdalena en op 31 juli kwam daar het verlossende bericht: De aanvraag is goedgekeurd !!

Bestuursleden Jan en Ineke waren op dat moment in Guatemala voor de opening van het systeem in Jolomijixito en konden daardoor Ana persoonlijk op de hoogte stellen van het feit dat er groen licht was voor Magdalena.

Eind augustus vindt de initiërende vergadering plaats waarna direct kan worden begonnen met de aanleg !!

Magdalena – Een succesvol project, begin van een ander leven voor 12 families.
En op 15 november 2018 was het dan zo ver !!
Na maanden hard werken op aanwijzing van Adicay: stenen, hout en cement sjouwen voor de opvangtank en de distributietank, en na het graven en bikken in de harde grond om geulen te maken voor de leidingen is het dan eindelijk zo ver !!
De kranen zijn geïnstalleerd; voor elk huisje één. Het grote moment is daar; de kranen worden opengedraaid en wat een wonder……uit elke kraan komt een dikke straal water !
Het jarenlange wachten, hun harde werk wordt beloond met een kraan met drinkwater voor de deur.
Wat een grote verandering in hun leven!!!!
De feestelijke inauguratie van dit project staat gepland op 29 januari 2019 wanneer bestuursleden Wieke, Pieter, Jan en Ineke hiernaar toe afreizen. Daarvan doen we uiteraard graag verslag.

INAUGURATIE WATERPROJECT MAGDALENA

dinsdag 29 januari 2019
Vandaag de grote dag van de inauguratie van het waterproject in Magdalena.
Na het ontbijt in ons hotel rijden we met Ana mee naar het kantoor van Adicay. De plastic teiltjes met cadeautjes voor de families in Magdalena worden door medewerkers van Adicay maar boven gebracht en in de pick-up gezet. Gelukkig zijn de randen van de laadbak tamelijk hoog, zodat er niet veel kans is dat we een spoor van cadeaus achterlaten. Een dik half uur rijden we over verharde wegen, maar daarna wordt het anders. De onverharde weg wordt hobbelig, smal en zo nu en dan heel steil. De pick-up moet regelmatig in zijn eerste versnelling. We rijden door een berg landschap. Soms zie je heel ver en hoog de weg lopen waarop we even later rijden. De hoogtemeter van de telefoon geeft als hoogste punt aan 2.150 meter. Gelukkig is het droog want anders zijn dit soort weggetjes niet begaanbaar. We komen gelukkig nauwelijks ander verkeer tegen, want dat zou tot problemen hebben geleid. Na zo'n kleine 2 uur hobbelen kwamen we aan bij Magdalena. Zodra we uitstapten klonken er hevige knallen: vuurwerk. De dorpsgemeenschap stond ons op hun Paasbest op te wachten. Een aantal van heb kwamen naar ons toe om ons welkom te heten en te huggen. De vlaggen van Guatemala en Nederland werden nog gauw even aan een stok vastgemaakt, helaas wat onze vlag betreft verkeerd om. Dat hebben we even gecorrigeerd. Achter de twee meisjes met de vlaggen aan ging het hele gezelschap een behoorlijk groot gebouw in, dat even later een kerkgebouw bleek te zijn. Als je bedenkt dat hier maar 14 gezinnen wonen, is deze giga kerk veel te groot. Maar uit de toelichting later bleek dat de kerk een functie vervult voor zo'n 68 families en dat verklaart een hoop.inauguratie waterproject magdalena
De 4 bestuursleden van Ayuda Maya en Ana mochten plaatsnemen op een houten bank met het gezicht naar de bevolking. Maar schatting zaten er 40 mensen voor onze neus. Het protocol vereist dat er eerst de beide volksliederen worden gezongen. Dat van Guatemala duurt behoorlijk lang. Net als de Amerikanen houden de Gualtemalteken dan de rechterhand op hun (eigen)linkerborst. Een kort gebed volgde. Daarna kreeg Ineke het woord. Mario Rolando van Adicay vertaalt naar het Q'eqchi. Dan is Ana aan de beurt en ook haar Spaans wordt door Mario vertaald. Een paar sprekers van Magdalena mochten vervolgens hun dankbaarheid tot uitdrukking brengen en tenslotte deelden wij aan de fontaneros (de onderhoudsploeg) diploma's en gereedschap uit. We werden uitgenodigd om de kraan open te draaien bij een hutje dat voor deze gelegenheid was versierd. Een dikke straal water kwam er uit.
Met veel plezier spetterden we en ‘doopten’ we de mensen met dit voor hen zo belangrijke drinkwater.
We werden uitgenodigd om een warme maaltijd te nuttigen die goed smaakte.
We namen afscheid en reden met Ana terug naar ons hotel met weer een fijn gevoel dat we een project succesvol konden afronden.

Bekijk hieronder de video.

Inauguratie Magdalena

Projecten 2018

Project Jolomijixito

Jolomijixito - de naam moet je een paar keer oefenen (Go-lo-mie-gie-sjie-to)- betekent letterlijk: de kop van de kleine tijger. Het is een dorp met 159 families, ruim 900 personen die verspreid in hutjes op de berghelling wonen. Zo’n 3 kwartier vanaf La Tinta.
Vorige zomer is hun oude bron drooggevallen. De nieuwe ligt veel verder weg, zo'n 5 kilometer! De vrouwen moeten maar liefst 1,5 uur lopen. Deze bron is al wel eigendom van het dorp. Het is steeds hetzelfde verhaal. Bij de burgemeester zijn al verschillende verzoeken om hulp gedaan. Maar tevergeefs, vandaar dat zij nu bij Adicay aankloppen. Ana gaf bij het begin aan dat dit een bezoek was om kennis te maken en niet om beloftes te doen of verwachtingen te scheppen. Het zou een duur project worden omdat de bron zo ver weg ligt. Dit betekent vele kilometers buizen.
Na aankomst namen we plaats aan de lage tafeltjes die stondenjolomijixito nieuw waterproject stichting ayuda maya opgesteld. In eerste instantie was men nogal schuchter toen Ana hen uitnodigde om te vertellen wat hun problemen waren. Er kwam wel iemand naar voren schuifelen, maar die werd met zachte hand afgevoerd. Hij was niet helemaal nuchter. Maar al gauw namen enkele vrouwen het woord: Amalia, 27 jaar en moeder van 2 kinderen en in verwachting van nummer drie, vertelde dat ze de was helemaal in de rivier verderop moest doen. Het was daardoor lastig de kinderen een goede hygiëne te bieden. Ze leden aan diarree omdat het water in de rivier is vervuild. Eigenlijk eenzelfde verhaal als altijd. Ook Maria Cuc, 40 jaar, 7 kinderen, vertelde dat zij heel graag hulp wilde want water is immers leven. Enkele mannen deden de belofte dat zij zullen helpen bij de aanleg. Manuel Caal, 49 jaar en docent vertelde dat het zo moeilijk was op school. De overheid betaalt wel voor de refaccion (een voedzaam 11-uurtje) maar er is geen water is om dit klaar te maken. De kinderen moeten dit dus zelf meebrengen in plastic flessen. Omslachtig en wegens het vervuilde water ook niet gezond. Kortom, opnieuw een dorp in de problemen. Manuel Caal eindigde heel gevat met de vraag dat hij ook wel wil weten hoe oud WIJ zijn, omdat wij dit steeds van hen wilden weten. Alom gelach. Dus dit vertelden we, waarop Ana de wens uitsprak of zij toch allen wilden bidden voor onze goede gezondheid.
In hun ogen zijn we al behoorlijk bejaard. Het was een goede bijeenkomst, we konden niets beloven en zouden ook de offerte moeten afwachten. En dan moeten we flink aan het werk om dit project gefinancierd te krijgen. Dit alles maakte Ana duidelijk aan de mensen. Ook nu werden we uitgenodigd voor een hapje eten. Bij het afscheid namen we tenslotte wat foto's van graag poserende en goedlachse vrouwen en kinderen.

En opnieuw is het GELUKT…
Sinds eind april 2018 hebben 159 families, ruim 900 mensen (!) In Jolomijixitoeen kraan voor de deur met schoon drinkwater.
Mede dankzij de steun van Wilde Ganzen en vele donateurs is het weer gelukt om dit kostbare project van de grond te krijgen. Het was een kostbaar project, vanwege het grote aantal aansluitingen en ook omdat de bron 5 kilometer verderop ligt. Er moesten grote hoogteverschillen worden overbrugd van soms wel 140 meter. De foto’s laten zien welke staaltjes van acrobatiek daarvoor nodig waren. Op 8 februari bezochten Jan en Ineke dit dorpje, gelegen in de bergen van Alta Verapaz en ze waren erbij toen ze - met de vrachtauto van Adicay- de materialen voor de distributietank aanleverden. De mensen stonden in de rij om de zware zakken cement, de pvc pijpen en het ijzer voor de bekisting naar de tijdelijke opslag te brengen. Dit alles was bestemd voor de distributietank. Voortvarend is men verder gegaan en zodoende kon eind april het systeem getest worden en stroomt uit alle 159 kranen schoon drinkwater. Het was bijzonder om mee te maken hoe blij de mensen zijn, maar ook om te zien hoe hard zij hebben moeten zwoegen om de zware zakken cement tot boven aan de bron te brengen, zo’n 4 uur steil bergop. Petje af!! Ook voor de ploeg van Adicay die de hele operatie perfect coördineerde. Mooi om te zien dat de voorlichting over hygiëne ook z’n vruchten afwerpt. De nieuwe afvalbakken waren volop in gebruik. Het officiële inauguratiefeest laat nog even op zich wachten. Het staat gepland op dinsdag 31 juli 2018. Dan zullen Jan en Ineke tijdens een privébezoek aan Guatemala met hun zoon Bart, schoondochter Helen en hun 4 kleinkinderen, Stefan, Danique, Julian en Benjamin het grote feest gaan meemaken.

31 juli 2018 Een GROOTS feest in Jolomijixito samen met de familie
Een kort verslag van Ineke: We hebben al veel inauguraties meegemaakt, maar deze was wel een heel speciale. De aanwezigheid van onze zoon met zijn gezin maakte het heel bijzonder. Het werd het hoogtepunt van onze reis door Guatemala.
De dag van de inauguratie in vogelvlucht – opgehaald met de vrachtauto van Adicay, onderweg een stop om de vrachtauto te versieren met rood-wit-blauwe ballonnen en slingers. Zo rijden we de bergen in. Een km of twee voor het dorp worden we verwelkomd door een motorrijder met een luide sirene. Onze komst werd aangekondigd. Een groot aantal bewoners van Jolomijixito stond ons op te wachten met rood wit blauwe ballonnen, zij deden ‘the wave’; muziek klonk van de marimba, het zware houten instrument dat werd meegesjouwd. De ‘Moros’ een dansgroep, in prachtige kostuums, danste voor ons uit, wierook, vuurwerk ….een groots onthaal.
Onze (klein)kinderen keken hun ogen uit en genoten volop.
Eenmaal bij het dorp opnieuw vuurwerk waar honderden mensen ons stonden op te wachten, er was een soort expositie ingericht met foto’s over hoe het vroeger was en nu. We mochten op het podium plaats nemen achter de tafels en het programma begon. Opening, volksliederen, vele woorden van dank, overhandiging van de diploma’s aan de fontañeros (de onderhoudsmensen) , toespraken, dansen, 4 piñata’s gevuld met snoep die door de kinderen fanatiek kapotgeslagen werden en uiteindelijk het doorknippen van het lint en het openzetten van de kraan.
Onder grote hilariteit werden de omstanders ‘gedoopt’met het water en nat gespat.
De feestelijkheden werden voortgezet met een lunch en een heuse voetbalwedstrijd tussen het team van Adicay, aangevuld met wat Nederlandse voetballertjes en de wedstrijd eindigde in een 12-11 overwinning voor de bezoekers (wij dus!)
Al met al een geweldig feest wat zich moeilijk laat beschrijven. De foto’s en video’s zeggen meer. Zo’n feest is onvergetelijk, maar het belangrijkste is dat er nu in Jolomijixito ruim 1000 mensen beschikken over een kraan met drinkwater voor de deur. Een enorme verandering waardoor ze nu meer kans hebben op een beter en gezonder leven.

wilde ganzen sponsort ayuda maya

Video Jolomijixito
Video Jolomijixito2
Jolomijixito heeft water

Projecten 2017

Zonne-energie in Se’Balam voor 21 families

De Mobisuns, we brengen Licht en energie
Vandaag maandag 6 februari 2017 verwachten 21 families ons om 10 uur in Se'Balam omdat ze ieder 250 Quetzales (ca. € 30,00) gespaard hebben voor een Mobisun, die wij uit Nederland meenamen.
Deze versie van de Mobisun bestaat uit een dubbel zonnepaneel met een powerbank/accu van 10000mA en twee USB-uitgangen zodat je ‘s avonds de zeer zuinige bijgeleverde ledlamp kunt aansluiten en waarmee je overdag een of twee telefoons tegelijk kunt opladen. Voor hen een grote verandering in hun leven. LICHT in het donker en door besparingen op kaarsen, petroleum en oplaadkosten van de telefoon verdienen ze hun Mobisun terug in ongeveer 6 maanden.
Grote dank aan de mensen van Mobisun die ons hiermee voor een niet gering bedrag sponsorden.

Het is een hobbelweg naar boven. Met kuilen, grote zonnepanelen se balam ayuda mayastenen en soms moddergeulen. Maar ook met prachtige vergezichten op de omringende bergen. Soms keek je vanuit het raampje een diepte in.
Na ruim 3 kwartier naderen we Se'Balam en het ontvangstcomité staat al klaar. Een aantal dorpelingen helpt de 4wd die het erg moeilijk heeft en dreigt weg te glijden. Wij staan achter in de bak en proberen ons staande te houden.
Steeds meer mensen vergezellen ons. Opnieuw een heel ontvangstcomité, met vlaggen, trommels en tientallen mannen, vrouwen en kinderen die ons met ballonnen welkom heten. Dit is dus feestdag nummer drie, terwijl we eigenlijk alleen maar naar dit dorp wilden om de Mobisuns uit te reiken!

Uiteindelijk bereiken we, via diepe uitgesleten modderige bandensporen het dorpsplein. Drie jaar geleden waren we hier op Valentijnsdag voor de inauguratie. Se'Balam is ons favoriete dorp. De ligging en de weg ernaar toe is prachtig en de mensen zijn er zeer eensgezind.

Na de hartelijke woorden van welkom, een kort woord van Ineke en van Ana komen we op het punt waarvoor we hier zijn: de uitreiking van de Mobisuns.

21 families hebben aangegeven dat ze graag 250 Q betalen voor de Mobisun. Don Juan Tzub heeft al een aantal maanden een Mobisun in huis en vertelt dat zijn leven erdoor is veranderd. Hierdoor zijn de mensen al enigszins bekend met de Mobisun. Voor hen is 250 Q (ca. 30€) veel geld, maar die kosten zijn in ca. een half jaar terugverdiend.

Twee intekenaars zagen er toch van af maar er kwamen al gauw andere geïnteresseerden.
Zo deelden we er 21 uit. Ana gaf aan dat als er meer mensen een Mobisun wilden zij dit konden opgeven bij Mario Rolando, echter onder het voorbehoud van de mogelijkheid om ze te versturen (dat gaan we onderzoeken). Snel had Mario Rolando een lijst met 14 namen.
Jan legde even later uit hoe de aansluiting op de accu werkt en vandaag waren de goden ons goed gezind. De zon scheen volop.

Hierna kregen we onze lunch. Vele vrouwen waren al weer flink in de weer geweest om macaroni, rundvlees, komkommer en bonenprut te maken. Voor de kinderen hadden we kilo's snoep bij ons (ach voor deze ene keer).

Video uitreiking van de zonnepanelen in Se’Balam

Evaluatie Mobisuns

Zoals altijd willen we weten wat het effect is van de initiatieven die wij ontplooien. Vandaar de geplande vergadering in Se'Balam over de Mobisuns.
Op 7 februari 2018 hadden we een evaluatiegesprek in La Tinta met een delegatie vanuit Se'Balam over de Mobisuns, de zonnepanelen waarop een lamp kan worden aangesloten en waarmee de mobiele telefoon kan worden opgeladen. Belangrijk in dit afgelegen dorp zonder elektriciteit. Hoewel de dorpelingen er wel tevreden over zijn, vooral wegens de besparing op kosten van telefoon opladen, heeft Ayuda Maya besloten niet door te gaan met de Mobisuns, met het motto:'Schoenmaker blijf bij je leest'.
Onze specialiteit is het aanleggen van waterleidingen en daar willen we onze aandacht volledig op vestigen.
Uitvoerig verslag hierover vind je op de nieuwspagina van onze website in het bericht van 19-2-2018

Projecten 2016

Twee vliegen in een klap. In El Corozal en Salac2 krijgen bijna 800 mensen straks een kraan voor de deur.

Dinsdag 19 januari 2016 vertrokken we naar twee gemeenschappen, gemakkelijk bereikbaar langs de doorgaande weg bij La Tinta.

Salac2

Om 9 uur kwamen we aan In Salac2, een 34 families tellend dorpje (195 personen) dat aan een steil pad dicht bij de weg ligt. De mensen van het dorp wachtten ons al op langs de weg. Ons busje kon de steile helling niet op, dus even 5 minuten lopen. In het ruime huis van Don Alfredo werden we met open armen ontvangen met vele woorden van dank voor onze komst. Het begon met een gebed. nwprojectLuidkeels bidt ieder voor zich en het woord ‘ha’, dat water betekent, hoorden we vaak voorbij komen. Het maakte veel indruk op ons en het is ontroerend om te zien en te horen hoe wanhopig de mensen in hun gebed smeken om hulp. Alsof het is afgesproken stopt iedereen ook weer bijna tegelijk. Daarna kon de vergadering beginnen.

Sinds 2007 zijn hier grote problemen met het water. Er ligt een 27 jaar oude waterleiding die in een deplorabele toestand verkeert -op sommige plekken met ‘houtje touwtje’ bij elkaar gehouden- die water brengt vanaf een bron bij een koffieplantage(finca). De eigenaar van de finca heeft deze verlaten en de grond achtergelaten aan zijn werknemers. Deze hebben nu boven bij de bron huisjes gebouwd en latrines, die het water bij de open bron ernstig vervuilen. Een van de bewoonsters: Doña Olivia vertelde dat haar kinderen moeten overgeven en diarree hebben. De andere vrouwen beaamden dit uit volle borst.
Bij de kraan tapte Roberto een kommetje water; zelfs met het blote oog is te zien dat het water ernstig vervuild is. Er drijven beestjes in. De uitslag van de laboratoriumtest van het watermonster gaf aan dat er ontelbaar veel e-coli bacteriën in het water zitten. Deze situatie duurt dus sinds 2007 en daar moet snel verandering in komen. De dorpelingen zijn al bij 4 burgemeesters geweest om hulp, vergeefs. Het enige wat gebeurt is dat er technici komen die foto’s maken en daar blijft het dan ook bij.
700 meter verderop ligt een nieuwe bron die geschikt is voor een nieuwe waterleiding. Er moet en er kan dus een geheel nieuw systeem worden aangelegd.
Zoals altijd deden we geen beloftes maar zeiden we dat we heel goed beseffen dat er nodig iets gebeuren moet en dat we het in overweging nemen. We mochten niet eerder vertrekken dan dat we ieder reuze ananassen kregen en grote trossen bakbananen en omdat we net ontbeten hadden kregen we een warme maaltijd mee voor onderweg…twee warme gegrilde kippen met veel zakjes tomatenketchup. Heel hartelijk werden we uitgezwaaid en lieten we wanhopige maar ook hoopvolle families achter.

Video De inauguraties van Salac2 en El Corozal

El Corozal

Langs dezelfde weg kwamen we na 15 autominuten aan in El Corozal waarbij het overduidelijk was dat we werden verwacht. Rood-wit-blauwe linten en ballonnen markeerden de ingang van het dorp. Een marimbaband van maar liefst 7 man speelde en we werden ontvangen in de houten school waarover zij sinds een jaar beschikken.
Aan de vergadering ging een korte Mayaceremonie vooraf, waarbij een vuur werd ontstoken, kaarsen uitgedeeld, alcohol op het vuur gegooid en opnieuw luid werd gebeden door de vele dorpelingen. El Corozal telt maar liefst 118 families met 576 personen. Sommige families wonen in hetzelfde huis waardoor er een verzoek is ingediend voor 97 aansluitingen. De studie ervoor is hier al gedaan en ook de offerte is beschikbaar. Water halen ze nu uit de rivier iets verderop, maar ook hier weer hetzelfde verhaal. Het water is vervuild, wat overigens ook bleek uit de laboratoriumtest. Verschillende vrouwen namen het woord onder wie Rosa Ixchix (40). Ze vertelde dat ze blij was met onze komst, hoopt op onze steun, en vertelde dat het nu steeds een hele opgave is om haar kinderen in de rivier te moeten wassen.
El Corozal beschikt over een bron 1,5 km verderop en een systeem door middel van zwaartekracht is mogelijk. Al vele malen waren zij vergeefs bij de burgemeester geweest wat bleek uit de verschillende verzoeken voorzien van duimafdrukken die we overhandigd kregen van Don Alfonso Sup, de leider van het watercomité.
Hierna genoten we van de maaltijd die de vrouwen eensgezind in grote pannen kookten. Het hele dorp was erbij betrokken. Hierna verlieten we deze hechte gemeenschap, waar de mensen een hard leven hebben en zeer gemotiveerd zijn om aan de slag te gaan voor een nieuwe waterleiding.
De kosten voor El Corozal hiervoor zullen ongeveer € 49.000 zijn.

Een idee werd geboren: Salac2 en El Corozal, twee vliegen in een klap

En toen werd het idee geboren om deze twee dorpjes: Salac2 en El Corozal tegelijk te voorzien van een systeem. Als we deze vlak bij elkaar liggende dorpen tegelijk doen, dan scheelt dat aanzienlijk in de kosten: voor beide dorpen is per dag slechts 1 technicus nodig en 1 opleider. Die kunnen dan zowel ’s ochtends als ’s middags werken. Ook wordt er dan flink bespaard op transportkosten, want alles kan in 1x worden aangevoerd.
Adicay berekende dat als we beide dorpen tegelijk doen de totale kosten voor El Corozal en Salac2 ca. € 69.000 bedragen.
In totaal dus € 69.000 voor 2 dorpen, bijna 800 personen, 131 aansluitingen en gegarandeerd 20 jaar schoon water!
En niet te vergeten de latrines die aangelegd worden, de opleiding en training van de onderhoudsmonteurs (fontaneros) en het onderwijs aan de dorpelingen.

Project van start

wilde ganzenEn opnieuw waren we blij met de steun van Wilde Ganzen waardoor eind juli de aftrap kon worden gedaan voor de start van deze TWEE projecten.De mensen in beide dorpen stonden al in de startblokken.
Werkgroepen werden geformeerd. Materiaal besteld door Adicay en aangevoerd. Zand, stenen, PVC pijpen en hout voor de bekisting van de stevige betonnen tanks. Dit alles om ervoor te zorgen dat het systeem een lang leven is beschoren.
De tijd die de aanleg in beslag neemt, zo’n 5 maanden, wordt goed gebruikt. Er is al een aantal bijeenkomsten geweest waarbij de mensen onderwezen worden over hoe om te gaan met water, hygiëne, behandeling van afval en meer. Ook het opleidingstraject voor de toekomstige onderhoudsmonteurs is gestart.
Begin oktober konden we de tweede betaling doen; die gebeurt als de distributietank klaar is. De tussentijdse rapportage laat zien dat er hard gewerkt wordt; de mensen zijn zeer gemotiveerd om hun aandeel te leveren bij het welslagen van dit project.
Als het zo goed blijft gaan dan kunnen we opnieuw de kraan openzetten tijdens de feestelijke inauguraties die begin februari gepland staan.

De inauguraties van Salac2 en El Corozal

4-2 Inauguratie Salac2

Samen met bestuursleden Wieke en Pieter Landman gingen Jan en Ineke op pad naar Salac2. Langs de weg naar de ingang van het dorp staan tientallen mensen op ons te wachten met vuurwerk, wierook, meisjes met prachtige kleding...een warm welkom. We klommen achter in de pick-up en in optocht reden we naar boven.

Begeleid met muziek van de marimba werden we naar het podium geleid. Een zeil beschermde ons tegen de miezerregen. Van de prachtige meisjes kregen we warme chocoladedrank in kleine versierde bakjes.
De inauguraties van Salac2 en El Corozal
Hierna startte het officiële programma met tal van agendapunten. Ineke mocht ook iets zeggen en nam gelijk de gelegenheid te baat om hen erop te wijzen dat zij nu een prachtig systeem hebben, maar dat ze dit ook moeten onderhouden door te sparen voor onderhoud. Ook Ana deed een duit in het zakje en drukte hen op het hart om te sparen voor toekomstig onderhoud. Don Alfonso verzekerde ons later in zijn antwoord dat zij hiervoor zullen zorgen. Nieuw was ook een groot pvc doek waarop verschillende onderdelen van het onderhoud genoemd werden, die door de onderhoudsmonteurs met viltstift kunnen worden ingevuld. Dit doek komt te hangen in het 'dorpshuis' zodat iedereen kan zien of en wanneer het onderhoud gebeurt. Supergoed idee van Adicay.

Enkele mensen bedankten ons persoonlijk in toespraken, de commissieleden kregen elk een diploma voor hun inzet en ook de fontaneros (onderhoudsmonteurs) kregen elk een diploma en de noodzakelijke gereedschappen uitgereikt om hun werk goed te kunnen doen. En hierna was het officiële moment aangebroken en mochten we samen met de bewoner van het bijbehorende hutje een lint doorknippen en de kraan wagenwijd openzetten. Applaus voor dit staaltje vakwerk van Adicay en de samenwerking met de bewoners.

Vervolgens deed de marimba zijn best en wij ook want we mochten dansen terwijl op de tafels een heerlijke maaltijd werd opgediend. Hiervoor waren de vrouwen al uren in de weer geweest. Het hele dorp deelde mee in de feestelijke maaltijd, vele kippen moeten ervoor zijn geslacht.

Als sluitstuk kondigde Ineke Pablo aan, onze papieren piñatavriend die zijn buik vol had met snoepjes voor de kinderen. Nou, daar hadden ze allemaal op gewacht. Alles was in gereedheid gebracht voor het piñataritueel. Touw gespannen, Pablo werd opgehangen en om beurten mochten de kleinsten erop meppen totdat al de snoepjes eruit vlogen en....natuurlijk alle kinderen erop af. Hierna namen we hartelijk afscheid. Het was weer een waar feest.

Video De inauguraties van Salac2 en El Corozal

5-2 Inauguratie El Corozal

Vandaag 5 februari 2017 is de inauguratie van het systeem in El Corozal, een groot dorp met 97 aansluitingen. Na het ontbijt naar El Corozal. Het feest is niet te missen want zo'n 500 meter voor het dorp staat een traditionele dansgroep (kinderen uit het dorp), in prachtige kledij met maskers van tijgers, herten, apen en conquistadores. Dit hebben we nooit eerder meegemaakt.
Begeleid door een marimba en in feestelijke kledij gestoken meisjes met prachtige strikken en flossen in het haar, en tientallen kindertjes met fluitjes en hun moeders die een lawaai van jewelste maken worden we welkom geheten. Voorop liepen 9 echte militairen gecharterd uit de nabijgelegen kazerne met vlaggen van Nederland, Guatemala en Adicay. Ook het vuurwerk ontbreekt niet. Maar het meest ontroerde is het grote spandoek van pvc met daarop een grote foto van onze donateur die een groot bedrag na haar overlijden heeft nagelaten waardoor dit kostbare project zo snel kon worden uitgevoerd. Op verzoek van de familie noemen wij haar naam hier niet. Maar het is overduidelijk: in de harten van de families in El Corozal leeft zij voort.

In optocht gaan we naar de ingang van het dorp. De marimba, toch een zwaar instrument, wordt gedragen en al lopend bespeeld. Een wandelende marimba dus!
Allereerst onthullen we de gedenksteen met een speciaal aandenken in de vorm van een foto in plexiglas als dank aan onze speciale donateur, en ook Ayuda Maya en Wilde Ganzen. Hierna reden we eerst met de auto via een pad langs het dorp een paar honderd meter verder om de distributietank te bekijken. Een mooi afgewerkte half ingegraven betonnen tank van maar liefst 50 m3. Daarnaast een aparte tank voor het geval het nodig is om chloor toe te voegen. Het ziet er allemaal, spic en span uit. De rest van de pijpen is 80cm diep ingegraven en daar is dus niets van te zien.

Hierna terug naar het dorp waar iedereen zich had verzameld op het grote veld.

De elektriciteit deed het even niet, dus had men het volkslied intussen zelf maar gezongen. Het programma met ruim 20 agendapunten kan beginnen. Vaak horen we 'matioz' (dank je wel) vooral omdat alles zo snel - binnen een jaar- was gerealiseerd. Gelukkig, de elektriciteit was er weer zodat ook de muziek kon worden afgespeeld en de microfoons beschikbaar waren om ons verstaanbaar te maken. We kregen de rapportage uitgereikt. En ook hier knipten we het rood-wit-blauwe lint door en mochten we de waterkraan opendraaien. Een dikke straal water en symbolisch ‘doopten’ we de omstanders met dit water door lekker in het rond te spetteren, wat veel gelach opleverde.De inauguraties van Salac2 en El Corozal

Heel speciaal was de eerder genoemde dansgroep met de traditionele dansen. Op ons speciaal verzoek maakten we een foto met de complete dansgroep.

Natuurlijk kregen we ook te eten, gegrild vlees, komkommers die naar komkommer smaakten, salade, aardappel, bonenpasta en groenten. Alles erg smakelijk bereid door de vrouwen.

Het hele dorp at mee, een waar feest. Hierna volgde het onderdeel voor de kinderen; de piñata. César had veel ervaring en alleen de allerkleinsten tot 5 jaar mochten mee doen, zodat zij niet onder de voet gelopen werden door de graaiende 10- en 11-jarigen. Hilariteit alom toen de papier-maché clown het uiteindelijk begaf en de 5 kilo snoep in de rondte vloog. Prachtig!!!

We namen afscheid en we lieten een zeer blij en tevreden El Corozal achter ons.

Project 2015 - Samilha, 59 kranen met drinkwater (57 families, 1 school en 1 dorpshuis) onderwijs en training.

In 2014 bezochten we dit hoog gelegen bergdorpje voor het eerst. Het ligt op ruim een uur rijden vanaf La Tinta. Rijden? Het is meer hobbelen over de steile weg in de 4WD, het enige vervoermiddel wat hier kan komen. Maar wat een prachtig uitzicht onderweg!
Vorig jaar troffen we een dorp aan wat haar hoop had gevestigd op Adicay en Ayuda Maya op een watersysteem. Dezelfde verhalen als altijd kwamen na een tijdje los. De vrouwen moesten ver om water te halen, ze zijn dit zat en op onze vraag of de lokale overheid hier niets aan wilde of kon doen -zíj is immers verantwoordelijk- kwamen er nog meer reacties los. Bij de burgemeester waren ze al zo vaak geweest, deze had geen geld of middelen om hen te helpen.
We vertelden hen toen dat eerst Sierra de Chama aan de beurt was en daarna zij.
Op 29 januari 2015 bezochten we hen weer en we waren zeer verbaasd omdat er slechts een paar vrouwen waren die ons te woord stonden en dat terwijl onze komst toch was aangekondigd. Een groot verschil met vorig jaar toen we met veel toeters en bellen werden ontvangen.
Na verloop van tijd kwamen steeds meer vrouwen op de bijeenkomst af en stelden zich afwachtend op. Bevreemd hierdoor en na lang doorvragen, bleek dat de mensen eigenlijk de moed hadden laten zakken en geen vertrouwen meer hadden op een goede afloop: een nieuw watersysteem. In het verleden zijn te veel beloftes gedaan die echter loos bleken.
Wij verzekerden hen dat dit zeer wel mogelijk is maar dat we dan de medewerking willen van ALLE dorpelingen. We lieten foto’s zien van de inauguratie in Sierra de Chama, de dag ervoor. Zo drong langzaam het besef tot hen door dat dit hun voorlopig laatste kans is op een watersysteem, op schoon drinkwater. Een nog jonge man, Israel genaamd, nam het voortouw en vertelde dat ze binnen 5 minuten een lijst konden produceren van al de dorpelingen die mee zouden werken aan het systeem.
En zo geschiedde. Na 20 minuten was een eerste lijst door hen opgesteld maar omdat niet alle families aanwezig waren ontving Adicay, op hun verzoek, een week later een perfect bijgewerkte lijst met namen van de 57 families die een systeem willen en hier ook aan mee gaan werken. Het hele dorp dus. Een afvaardiging van het dorp is samen met Adicay naar de burgemeester geweest die in dit verkiezingsjaar graag extra stemmen wil trekken. De burgemeester moest, ondanks eerdere beloftes, erkennen geen geld te hebben voor het broodnodige systeem, maar dat dachten we al lang.
Samilha1 wordt dus ons volgende en 6e project: 57 families, 1 school en 1 kraan bij het dorpshuis. Kosten begroot op € 45.000.

waterproject Samilha2 stichting ayuda maya

Nu gaan we weer aan de slag om dit bedrag bij elkaar te krijgen en we zullen wederom een aanvraag voor ondersteuning indienen bij Wilde Ganzen.
We hopen dat deze mensen niet al te lang hoeven te wachten en dat we hen het geloof terug kunnen geven dat zij inderdaad een perfect werkend watersysteem gaan krijgen. Een systeem waar zij zelf aan mee gaan werken.

Vervolg Samilha1 - 28 juli 2015

En deze week is het dan zover. Doordat Wilde Ganzen opnieuw onze aanvraag heeft goedgekeurd en ons een premie van 50% verleent, kunnen we van start met de aanleg van de waterleiding in Samilha1.
Van Ana, onze betrouwbare partner ter plekke, ontvingen we het bericht dat de bewoners in groten getale op kwamen dagen om de vergadering van 24 juli bij te wonen waarbij de nodige afspraken worden gemaakt en door middel van een duimafdruk bekrachtigd. De rechten van het gebruik van de bron komen in het contract alsook het recht om de PVC-pijpen over elkaars percelen te laten lopen, de planning wordt gemaakt en werkgroepen samengesteld. Op deze manier is het hele dorp betrokken bij de uitvoering. Op het laatste moment meldden zich nog 3 families die ook mee wilden doen. (Over participatiemaatschappij gesproken !!!)
Tijdens deze vergadering moeten de bewoners ook beloven dat zij mee gaan doen aan het trainingsprogramma wat verbonden is aan het project. In een aantal bijeenkomsten worden thema´s uitgediept zoals: hoe om te gaan met drinkwater en afvalwater, aspecten van persoonlijke hygiëne en hygiëne in het huishouden (bijvoorbeeld: de kippen niet los laten lopen in je hut maar in een aparte ren houden) je behoefte niet in de rivier doen maar het graven en gebruik van latrines enz.
Dank zij internet en mail én de snelle berichtgeving van Ana gaan we hen weer op de voet volgen.

Vergadering Samilha1

Oplevering Samilha1 - 20 januari 2016

Eind december 2015 was het dan zo ver en kon het systeem getest worden. Uit alle kranen komt water!!!! Opnieuw een geslaagd project en dit keer heel blije en tevreden gezichten tijdens de inauguratie die op 20 januari 2016 plaats vond.
In tegenstelling tot vorig jaar, toen we een sceptische gemeenschap aantroffen, was er nu groots uitgepakt en het dorp feestelijk versierd. Dit keer waren er alleen maar tevreden en blije gezichten toen Jan en Ineke de Smidt samen met de kersverse Ayuda Maya-ambassadeurs Jan Hendriks en Alda Haegens onder de ogen van een bevriend stel (donateurs Ronald van Alebeek en Mariëlle van Bracht) en wereldfietser Frank van Rijn het watersysteem openden.logo wilde ganzen stichting ayuda maya In totaal heeft dit project € 46.320 gekost (inclusief de bijdrage van Wilde Ganzen) opnieuw iets meer door de helaas steeds stijgende koers ten opzichte van de euro/dollar.
Maar dit weerhoudt ons er niet van om er opnieuw helemaal voor te gaan om een volgend dorp te voorzien van schoon water.

Project 2014 - 41 kranen met drinkwater in Sierra de Chama (40 families en 1 school) en onderwijs en training op het gebied van algemene en persoonlijke hygiëne.

Inmiddels is in de vallei van de Polochic aardig bekend geraakt dat de projecten die Adicay uitvoert écht resultaat opleveren. Daarom maakte het watercomité van Sierra de Chama haar opwachting tijdens de feestelijke opening van ons derde waterproject en diende een officieel verzoek in voor een waterleiding. Begin 2013 bezochten we dit dorp voor het eerst. Sierra de Chama stichting ayuda maya Het paadje op de achtergrond van deze foto leidde naar Sierra de Chama, een kleine gemeenschap, gelegen in de bergen, uitsluitend te voet bereikbaar. De schamele hutjes liggen verspreid van elkaar tegen de berghelling. 40 families bestaande uit 188 personen, die onder de armoedegrens leven en waarvan een deel zelfs extreem arm is (minder dan 1 US$ per dag per familie). De vrouwen smeekten ons om water; ook hier weer het inmiddels bekende verhaal dat ze elke ochtend vroeg met hun kinderen naar de rivier moeten, 30 minuten lopen via steile paadjes, glibberig in de regentijd, om zich te wassen (in het vervuilde water) en vandaar het water naar boven moeten dragen. Water om te drinken, te koken en te wassen. Vergeefs hadden zij al enkele malen aangeklopt bij de lokale overheid. Maar die gaf niet thuis. Hierop voerde Adicay de topografische studie uit toen bleek dat er een hoger gelegen bron beschikbaar was en, ook belangrijk: waarvan Sierra de Chama de rechten had. Dus een waterleiding was mogelijk !! En wij hielpen hen graag deze hartenwens te verwezenlijken. Tijdens ons tweede bezoek in 2014 konden we de mensen meedelen dat zij nu als eerste aan de beurt waren, maar dat ze nog wel even geduld moesten hebben totdat het benodigde geld binnen was, totaal begroot op € 37.000.Zoals inmiddels gebruikelijk moesten de dorpelingen instemmen met het leveren van hun aandeel door het graaf- en sjouwwerk, het benodigde hout voor bekisting, stenen en zand en deelname aan onderwijs en training en nog enkele andere belangrijke afspraken zoals het vormen van een fonds voor het onderhoud. Daarop garandeert Adicay een goede werking van het systeem voor een periode van tenminste 20 jaar. Op 6 augustus 2014 was er voldoende startkapitaal om te beginnen. Mede dankzij de steun van Wilde Ganzen.
Materialen kwamen aan en werden versleept door de mannen, vrouwen en zelfs de kinderen. Dit alles moest vanaf de weg, te voet, via de steile paadjes vervoerd worden naar de diverse plekken: van de bron die een stuk hoger ligt en de toekomstige opvang- en distributietank (zie de foto’s in ons nieuwsblok). logo wilde ganzen stichting ayuda mayaNa een periode van sjouwen, graven, bouwen, trainen en opleiden kon op 4 december 2014 het systeem worden getest. Door een onverwachte noodzakelijke omleiding van pijpen, de aanleg van extra opvangtanks en aanzienlijke koersverschillen kwamen de totale kosten van dit project uit op € 40.929. Op 28 januari 2015 waren we met 4 bestuursleden van Ayuda Maya ( Jan, Ineke, Wieke en Pieter) 2 donateurs (Bert en Ginette Eleveld) en de hele ploeg van Adicay bij de feestelijke inauguratie. Op naar het volgende project.

foto1 Afgerond project Sierra de Chama
foto2 Afgerond project Sierra de Chama
foto3 Afgerond project Sierra de Chama

2013 Kranen met drinkwater in Se´Balam voor 63 families en 1 schooltje

In maart 2012 overnachtten we in dit zeer hoog, moeilijk bereikbare en veraf van de bewoonde wereld gelegen bergdorpje. Tijdens dit bezoek werd ons duidelijk dat ook hier de nood hoog is. We woonden een vergadering bij die speciaal voor ons was bijeengeroepen en waarbij ons om hulp werd gevraagd. De overheid doet immers niets voor de mensen hier.
Adicay bezig met veldwerk Se Balam
De meeste vrouwen zijn 6 uur bezig met heen en weer lopen naar een buiten het dorp gelegen stroompje om water te halen. Water wat, door allerlei oorzaken, over het algemeen vervuild is. De hoger gelegen bron geeft schoon water en heeft voldoende capaciteit voor de aanleg van het systeem. Dit blijkt uit de voorstudie die door onze partner Adicay is gedaan. Het transport van materialen is lastig omdat de weg steil en slecht berijdbaar is. De bewoners waren blij dat het nu hun beurt was.
Tevoren hadden ze al hard gewerkt aan de verbetering van de weg. En het dorp zou zelf zorgen voor de aanschaf van zand, stenen en hout.
Vanaf september 2013 hadden we voldoende geld bij elkaar verzameld en begon de aanleg die 6 maanden in beslag nam. Ondanks tegenslagen van overvloedige regenval, modderstromen, de moeilijke en soms risicovolle omstandigheden, de vermoeidheid van de mannen van het dorp door het zware werk , kon op 7 februari 2014 het systeem getest worden.
En hun moeite en harde werken was niet voor niets geweest toen bleek dat uit alle 64 kranen schoon drinkwater stroomde!!! Wat een ongekende vreugde.
Behalve dat er nu schoon water is, voor elk hutje, weten de mensen nu ook, dank zij de trainingen van Adicay, hoe om te gaan met water en hebben zij geleerd wat hygiëne betekent voor hun gezondheid (latrines, afval in bakken, tanden poetsen, voedsel bereiden enz.).
Op 14 februari 2014 woonden Jan en Ineke de Smidt, namens Stichting Ayuda Maya samen met Adicay het grote feest bij en mochten zij het watersysteem officieel openen. Een uitvoerig verslag hiervan recht uit het hart van Suzan Eleveld,( die mee was op deze projectreis,) is hier te lezen.

Totale kosten van dit project bedroegen € 41.210,00. En ook dit project is mede tot stand gebracht met de steun van Wilde Ganzen. Adicay garandeert een goede werking van het systeem voor een periode van 20 jaar.

NB. hoewel het de bedoeling was dat de dorpelingen voor bekistingshout zouden zorgen, lukte het hen niet hiervoor het geld bij elkaar te krijgen. (De mensen zijn er arm tot extreem arm) Adicay heeft vanuit een reservepotje gezorgd dat de kosten hiervoor werden betaald.

Klein Project, groot verschil.

Ana met het ontvangstcomité in Se’Balam

2012 - Aanleg groentetuinen in Tuxila

Eind december 2012 stond er, met hulp van o.a. Ayuda Maya, in Tuxila bij 47 families een kraan met drinkwater voor elk hutje (totaal 336 mensen).
Door de aanleg van de waterleiding is de eerste stap gezet naar een gezonder leven. Met het water kunnen zij ook hun tuinen bevloeien. Omdat de vrouwen niet langer uren bezig zijn met het halen van water, is er nu de mogelijkheid om groenten te gaan kweken.
Doordat er meer variatie komt in het voedingspatroon, dat nu vooral uit tortilla´s en mais bestaat, zal de algemene gezondheidstoestand verbeteren. Ook kan dit een stap naar economische onafhankelijkheid zijn; een deel van de opbrengst kan worden verkocht.
Tijdens de inauguratie van de waterleiding op 27 januari 2013 konden wij hen symbolisch een mand met groenten overhandigen. Dit als teken dat het project van start kon gaan.
Adicay onze partner, die inmiddels ook hun vertrouwen en de kennis hiervoor heeft dit project gedurende 6 maanden begeleid.
Vanaf februari 2013 is een groep gemotiveerde mannen en vrouwen bezig geweest met de aanleg van de groentetuinen en het verzorgen van de ingezaaide plantjes. De eerste groenten en vruchten zijn inmiddels geoogst en de vrouwen zijn trots op het resultaat.

We realiseren ons dat door de komst van het water een grote verandering in het leven van vooral de vrouwen plaatsvindt. In plaats van dagelijks uren lopen om water te halen is er nu de verzorging van de groentetuin in de plaats gekomen. Bij ons volgende bezoek aan Alta Verapaz zullen wij samen met Adicay de resultaten evalueren en bekijken of deze proef is geslaagd zodat we dit mogelijk in meerdere dorpen kunnen voortzetten.

Wilde Ganzen steunde ons ook in dit project.

groentenproject stichting ayuda mayagroentenmand stichting ayuda maya

2012 - Tuxila

In 2012 was Tuxila de gelukkige. Al in september 2011 bleek de situatie er urgent. Kinderen ziek, veel diarree, oorzaak: het ernstig vervuilde water in de rivier waarop zij waren aangewezen.
Hoger gelegen dorpen lozen op deze rivier en Tuxila zat aan het eind van deze keten. Vanaf een hoger gelegen punt heeft Adicay met hulp van de dorpelingen een opvangtank aangelegd en van daaruit het leidingensysteem verder aangelegd naar de 47 aansluitingen voor in totaal 336 mensen.
Een extra filterinstallatie bleek nodig om het water tot drinkwater te promoveren. De technici van Adicay verbleven gedurende de aanleg in het dorp, ook om opleiding te geven over hygiëne, sanitatie en andere onderwerpen zoals rechten van de vrouw i.v.m. nog veel voorkomend huiselijk geweld.
Na 6 maanden hard werken kon het systeem medio januari getest worden en op 27 januari 2013 was er de feestelijke inauguratie waarbij Jan en Ineke de Smidt, en ambassadeur Sjoukje Dijkstra aanwezig waren.
Kort daarvoor had er een uren durende Maya-ceremonie plaatsgevonden, iets wat in deze gemeenschappen onlosmakelijk verbonden is met hun cultuur.
In totaal heeft dit project € 35.000 gekost en het is samen met steun van Wilde Ganzen tot stand gekomen.
Maya-Ceremonie bij nieuw watersysteemEen dikke straal schoon water

Narú

Al voor de oprichting van onze Stichting werkten we nauw samen met Yvonne Sinclair van Stichting Narú.
Vanaf 2012 hebben we in onderling overleg besloten dat Ayuda Maya voortaan rechtstreeks met de uitvoerders contact onderhoudt.
Dit heeft geleid tot kortere lijnen, meer flexibiliteit en nog lagere kosten.

2010 - 2012 Voedingssupplement-programma - Incaparina (millenniumdoel 4)

Op Finca El Volcan verstrekte Ayuda Maya via Narú aan 35 - 40 ondervoede kinderen het voedingssupplement Incaparina. Dit werd gefinancierd uit periodieke donaties.

Voor een periode van maximaal 1 jaar kregen de moeders van de ondervoede kinderen elke maand de Incaparina mee nadat de kinderen gewogen en gemeten werden. Hun levenskansen stegen hierdoor aanmerkelijk. Hoewel de resultaten bemoedigend waren hebben we toch tot onze spijt moeten besluiten met dit programma te stoppen omdat het voor ons gevoel aan een adequate controle ontbrak. Het geld dat hiervoor vrij komt besteden we nu aan waterprojecten.

2010 San Nicolas (millenniumdoelen 1-4-5-6-7)

Op ongeveer een half uur rijden van het grotere Senahu ligt San Nicolas; een dorp met 123 families (ca. 880 mensen) met verspreid liggende huisjes (hutjes).
San Nicolas kampte met grote gezondheidsproblemen en een hoge kindersterfte. Onderzoek wees uit dat de oorzaak hiervan lag in het met de e-coli bacterie besmette rivierwater. De vrouwen uit het dorp moesten dit water wel gebruiken, want er was geen andere mogelijkheid.
De oplossing van het probleem was ook voorhanden. Vanuit een tweetal hoger gelegen schone bronnen kon een waterleiding met aansluitingen naar de 123 huisjes worden aangelegd. Dit door middel van zwaartekracht (opvangtanks, distributietanks en lange pvc leidingen).
Stichting Ayuda Maya verbond zich om de financiering van ca. € 45.000,00 te verzorgen. In januari 2010 werd met behulp van de mannen in het dorp onder supervisie van de professionals van Agua del Pueblo, nu Adicay begonnen met de aanleg en op 30 juli was het systeem operationeel.
Laboratoriumtesten wezen uit dat het water geschikt was als drinkwater!!!
In september 2010 was de officiële inauguratie van dit project en Ineke de Smidt en Yvonne Sinclair waren bij de feestelijkheden aanwezig.

Eind januari 2011 bezochten Jan en Ineke samen met Yvonne opnieuw San Nicolas en spraken met een aantal vrouwen over de veranderingen die hadden plaatsgevonden. Voorheen moesten de vrouwen 3 á 4 maal per dag naar de rivier lopen om (vervuild) water te halen of er de was te doen. Voor sommigen een taak die tot 5 uur per dag vergde. De grootste verandering in hun leefpatroon vonden zij toch wel dat ze veel minder moe waren. Dat ze blij waren met de kraan voor hun deur zodat ze schoon water hadden om te koken, om de kinderen te wassen en om de was thuis te kunnen doen. En last but not least, de kinderen worden veel minder geplaagd door diarree dan vroeger. En de kindersterfte zal ook afnemen.
schoon waterBijeenkomst bij de pila in Sillab

logo ncdo
Stichting NCDO maakte dit project mogelijk door een subsidie uit het Programma Kleinschalige Plaatselijke Activiteiten (KPA). Dit programma is tot stand gekomen met financiering van de minuster voor Ontwikkelingssamenwerking.

2011 Nuevo Palin (millenniumdoelen 1-4-5-6-7)

Al tijdens de officiële inauguratie van San Nicolas in september 2010 kwam een delegatie van Nuevo Palin naar ons toe met het verzoek om ook hen te helpen bij de nijpende watersituatie voor hun dorpje dat uit 42 families bestaat (ca. 250 personen). Het ligt wat meer afgelegen op een kleine 10 kilometer van San Nicolas.
Ook hier zijn de mensen straatarm en de vrouwen moesten hun water halen bij een bron op 6 kilometer afstand waardoor ook zij een groot deel van de dag bezig zijn met water halen. Na technisch onderzoek van Adicay bleek het ook hier mogelijk om direct vanaf de bron met behulp van de zwaartekracht een waterleiding aan te leggen, met een kraan met schoon water voor de deur van elk hutje.
Begonnen in januari 2011 en 7 maanden later in juli was het systeem klaar. Hiervoor hebben al de mannen van het dorp meegeholpen bij het graafwerk, het maken van de bekisting voor de betonnen opvangtanks etc. Omdat het hier om een kleine gemeenschap ging werd alle beschikbare mankracht ingezet waardoor er een bijkomend probleem was. De mannen hadden geen tijd meer om, zoals gebruikelijk in de oogsttijd, elders de kost te verdienen.
Dit hebben we opgelost door elke werker te voorzien van de eerste levensbehoeften zoals rijst, bonen, meel, suiker en Incaparina.

De feestelijke opening werd bijgewoond door de equipe van Adicay en in de persoon van Yvonne voor haar Stichting Narú
Eind september 2011 heeft Jan de Smidt het project nog bezocht en hij was onder de indruk van het bereikte resultaat.
De mensen zijn er enorm blij en dankbaar ook al omdat Adicay vanuit een andere donateur heeft kunnen zorgen voor opleiding en zaden voor de aanleg en het beheer van een groentetuin. Hierdoor zijn de bewoners van Nuevo Palin voortaan in staat hun eigen groenten te telen en kunnen ze een deel van de opbrengst verkopen.
Ook helpt dit hun voedingspatroon in gezonde zin aan te passen.
Dit project vergde in totaal € 25.500,00.
Voetbalteam - daklozen en vrijwilligers van Los NiñosTeamwerk: de mannen van Nuevo Palin, Yvonne (naru) César(Adicay), Jan en Ineke (Ayuda Maya)

2011 Waterfilters voor Constru Casa (millenniumdoelen 4-5-6-7)

waterfiltersConstru Casa is een Nederlandse stichting opgericht en geleid door de in Guatemala wonende Carolien van Heerde en heeft als doel de woon- en leefomstandigheden van de armste gezinnen in Guatemala te verbeteren. Dit doen ze door het bouwen van woningen en met ondersteunende programma´s die de ontwikkeling optimaliseren van de gezinnen waarmee ze werken. Meer hierover treft u aan op hun site: construcasa.org Het werkgebied van Constru Casa is voornamelijk in de meer rurale gebieden.
Constru Casa benaderde onze stichting met het verzoek om een bijdrage voor de aanschaf van waterfilters à € 30,00 per stuk. Als er geen waterleiding is dan wordt met eenvoudige tinaca´s het hemelwater opgevangen. Constru Casa verstrekt hier waterfilters bij, zodat het schoon drinkwater wordt. Minder ziektes en minder kosten voor medicijnen zijn enkele grote voordelen hiervan. Omdat het verzoek voldeed aan onze doelstellingen werd besloten Constru Casa een bijdrage van € 1.000,00 te verstrekken.

2010 - 2011 Voorlichting en scholing in Sillab (millenniumdoel 4-5-6-7)

schoonmaakwerk in SilabIn het dorpje Sillab financierden wij een project gericht op voorlichting en scholing.
Diep verscholen in een dal en 40 minuten hobbelen met de 4WD over een slecht begaanbaar pad vanaf Finca El Volcan ligt de Mayagemeenschap Sillab (ca. 166 families). Vanuit fondsen beschikbaar gesteld door Nick Bocklandt, een van de vroegere eigenaren van de Finca, is in het dorp een zogeheten pila geplaatst. Dit is een soort van waterbassin waarin de vrouwen individueel hun was kunnen doen. Ook zijn er enkele tappunten voor water aangelegd. Hierdoor hoeven de vrouwen niet meer een ca. 4km lange enkele reis te ondernemen naar een vervuilde rivier. Probleem in Sillab vormde de onbekendheid van de voornamelijk ongeletterde bevolking met basishygiëne, zoals het omgaan met het water bij de pila en het schoonhouden van de omgeving. Voor ons vanzelfsprekend, maar voor hen niet, waardoor er veel problemen met de gezondheid zijn.
De professionals van Adicay, die de lokale Q´eqchi taal spreken, hebben door middel van een scholingsprogramma van 3 maanden de bevolking onderwezen om een goed gebruik van het aanwezige water te kunnen maken. Ook hebben ze hen geleerd hoe om te gaan met het afval. Uiteindelijk zal de algemene gezondheidstoestand van de bevolking zal hierdoor sterk verbeteren. Kosten ca. € 2.000,00.
Eind januari was een bezoek aan Sillab helaas door de slechte weersomstandigheden niet mogelijk, maar uit rapportages blijkt dat het project succesvol is afgerond.

Noodhulp 2010 via Stichting Los Ninos en Narú (millenniumdoel 1)

Stichting Los Niños opgericht in 2002 door de in Guatemala wonende Ana-Maria Ackermans ontvangt onze steun al van voor de oprichting van Stichting Ayuda Maya. Jan en Ineke de Smidt waren enthousiaste ambassadeurs voor Los Niños voordat zij Ayuda Maya oprichtten. Los Niños zorgt ervoor dat de armste kinderen naar school kunnen. In 2009 is een nieuw gebouwde school geopend in Alotenango en in 2010 een educatief centrum in het dorpje San Mateo. Verder geeft Los Niños individuele studiebeurzen en noodhulp zoals na de orkanen Stan in 2005 en Agatha in 2010. Na de enorme schade aangericht door de storm Agatha maakten we in totaal een bedrag over van 1.600 Euro bestemd voor noodhulp op de rekeningen van Los Niños en Narú.