Het is zaterdag 18 januari 2020 als we opnieuw in San Marcos Chamil zijn. Dit keer voor de feestelijke inauguratie. Er komt al een tijdje fris drinkwater uit de kranen maar een feestje moest nog gevierd worden. Dit keer waren we met een grote vertegenwoordiging van het bestuur. Behalve Wieke, Pieter, Jan en Ineke waren ook de kersverse bestuursleden Esther en Gieljam van de partij.
Voor hen helemaal bijzonder om dit de eerste keer mee te maken. Onze knalgele gehuurde bus waar het hele gezelschap incl. Ana en een paar van haar medewerkers in zat werd bestuurd door een ervaren chauffeur. Gelukkig maar want door de overvloedige regenval was de weg spekglad geworden door de modder en de bus dreigde soms weg te glijden.
De dag ervoor was de weg nog onbegaanbaar geweest doordat een grote modderstroom de weg op was gegleden. Dus we hadden geluk dat we San Marcos konden bereiken.
In San Marcos stond een grote groep ons op te wachten incl. een paar moro’s die met maskers op al dansend een verhaal uitbeeldden.
Dit keer beginnen we met het doorknippen van het lint en opendraaien van de kraan.
Inmiddels zijn we ervaren linten doorknippers en kranenopenzetters.
De volgende uitdaging was de tocht naar de school, via een steil glibberig pad.
Met behulp van vele sterke armen kwamen we boven. Knallend vuurwerk als welkom en honderden mannen vrouwen en kinderen. Het podium stond klaar voor ons en de gebruikelijke ceremonie kon beginnen. Gebed, vlaggen, volksliederen, toespraken en kadootjes.
Veel kadootjes….op eigen initiatief kwamen de mensen dingen aanbieden, zoals mini houten stoeltjes, een gehaakte portemonneetje, geweven sjaal en een tasje met naam. Het leukste was wel de huipile (blouse) met de kleuren van de Nederlandse vlag. Heel origineel. Hoe we dat meekrijgen in de handbagage is van later zorg.
Tijdens de lunch die we daarna kregen speelde muziek. Oude houten instrumenten. Het hele dorp at mee; tamales, soep, kip, tortilla’s.
Rond half 2 was het programma afgelopen en waagden we ons, gelukkig geholpen door sterke armen, op de modderige glijbaan naar beneden.
Zonder kleerscheuren of valpartij arriveerden we bij de bus.
Tijd om afscheid te nemen.
Ook van Gieljam en Esther, die nog even op familiebezoek gingen en daarna weer naar Nederland om aan het werk te gaan. Maar voor ons allemaal, opnieuw een unieke en mooie ervaring. Adicay, de dorpelingen van San Marcos Chamil en wij kunnen trots zijn op dit fantastische resultaat.

Bewolkte dag maar een warm welkom, bezoek aan het kantoor van Adicay. Het is maandag 28 januari, het is nog vroeg als de wekker gaat. Na het ontbijt komt Ana voorrijden en we laden onze spulletjes in waaronder twee delfts blauwe borden voor het kantoor van Adicay, in onberispelijke staat en gescoord bij de kringloopwinkel in Steenwijk. Als we aankomen bij het kantoor, slechts 5 minuten rijden vanaf ons hotel, horen we de muziek al. Dit keer een harp en een viool met drie snaren en een jongetje slaat af en toe op een trom.

De grond is bedekt met dennennaalden, hierdoor zie je de treden van de trap niet goed en Wieke maakte bijna een uitglijder. Als altijd krijgen we als welkom een chocoladedrankje in de rood met geel beschilderde ronde bakjes gemaakt van kalebas.
Het programma gaat binnen verder. Wieke en Pieter hadden het gebouw nog niet eerder af gezien en we kregen een rondleiding door het moderne, functionele beetje-Rietveld-architectuur gebouw. Erg praktisch is de zwarte tegelvloer niet, elke voetstap zie je er op. Maar daarom heeft gelukkig Emiliano, de jonge man die alles schoon moet houden, toch een dagtaak. Een korte agenda, vele woorden van dank, een filmpje over de twee laatste projecten en een professioneel promotiefilmpje van een Amerikaanse organisatie die nu ook projecten uitvoert. Ook ik mag weer een woordje doen. Hierna hebben we het zakelijke deel op het kantoor van Ana. Als volgend project stellen wij voor de betaling van de restschuld van het kantoorgebouw evt. met zonnepanelen, aangezien elektriciteit erg duur is.
Wilde Ganzen kwam met dit idee en alles wat de organisatie versterkt kan ingediend worden als project. Ook willen we nog weer een waterproject doen. Er zijn genoeg comunidades die een watersysteem nodig hebben. Hierna lunchten we op een leuke plek, 5 minuten lopen van het kantoor. Na de lunch klommen we de 4WD in op weg naar de markt in Coban om daar inkopen te doen als een extra kadootje voor de 14 families (inmiddels 2 meer) van Magdalena. En op verzoek van Ana, nog 3 extra voor weduwvrouwen in San Marcos die het zwaar hebben. Tevoren realiseerden we ons niet dat elke keer 17 x 2 pond= 34 pond best wel veel is. We kochten, rijst, bonen, olie, incaparina, suiker en ook hadden we zeepjes, chocotoffs en armbandjes in de afwasbakken gedaan die we later kochten. Op het kantoor van Adicay hebben we de bakken gevuld met alles. Een leuk gezicht. Alles klaar voor de volgende dag; de inauguratie van Magdalena.

Ayuda Maya werft nu ook in Zuid-Frankrijk.
De regionale pers bijeen voor een artikel over een grote vide-grenier (rommelmarkt) kunstmarkt, kramen met lekkernijen en muziek op zondag 30 september in Parisot. Dit alles op initiatief van lerares Frans Elisabeth Desquines en haar man Christian.